Ik ben getrouwd, kinderen, werkzaam bij Siemens Nederland waar ik verantwoordelijk ben voor het opzetten van een software toepassing voor Noordwest Europa. God bestond niet voor mij. Nadat ik uit pure interesse de bijbel volledig doorgelezen had, wist ik zeker dat het allemaal verzonnen was.
Gelovige mensen vond ik maar hypocriet. Lekker wijzen naar andere mensen, maar niet kijken naar wat ze zelf fout doen. Toch haalde iemand me eind 2001 over om naar de introductieavond van de Alpha-cursus te gaan. Tijdens die avond kwam ik in gesprek met een meisje van een jaar of 18 die wél geloofde en die op zoek was naar verdieping en zekerheid. Het leek haar leuk om juist met iemand als ik te discussiëren over het geloof. lk nam het besluit om de cursus te gaan volgen.
"Gelovige mensen vond ik maar hypocriet."
Voor de eerste avond had ik een enorme vragenlijst samengesteld. lk zou ze daar wel eens even vertellen wat er allemaal niet deugde aan geloof en bijbel. Toen we na de maaltijd de inleiding hadden gehad gingen we verder in groepjes. Dat was het moment waarop ik had gewacht. Ik heb werkelijk de ene vraag en dilemma na de andere op tafel gegooid. Op de meeste van mijn vragen kwamen toen heel onverwachte antwoorden. Geprikkeld tot nóg moeilijker vragen, ging ik week na week naar de cursus. Al werden mijn vragenlijstjes wel steeds kleiner.
Het Alpha-weekend halverwege de cursus, behandelt een moeilijk en vaag onderwerp: de Heilige Geest. Tijdens dit weekend was er een moment dat er voor je gebeden kon worden. Nou, daar had ik niks mee en tijdens het zingen (opwekkingsliederen waar ik alleen maar depri van werd) moest ik gewoon even alleen zijn. Teruggetrokken in een kamer dacht ik na over alles van de afgelopen weken en ik twijfelde. In die stilte vroeg ik om een teken van God. Het teken kwam niet. Ik was op dat moment nog zó stekeblind en rationeel aan het denken, dat ik het absoluut niet gezien heb. Maar het was er wel degelijk.
" Ik was op dat moment nog zó stekeblind."
De cursus heb ik zonder verdere vragen afgerond. Ik geloofde weliswaar nog niet, maar was er ook niet zeker meer van dat God niet bestaat. Na een half jaar, zonder geloof en cursus, kreeg ik de opdracht een collega te ontslaan. Ik had het er ontzettend moeilijk mee. Volledig in paniek dacht ik, opgesloten in het toilet, opeens weer aan de Alpha-cursus en het onderwerp bidden. lk heb op dat moment oprecht en open gebeden om Gods hulp en het effect was overweldigend. Ik voelde een enorme rust en liefde en warmte in mij. Het was alsof ik werd omarmd. Het gevoel was echt onbeschrijfelijk. Op dat moment realiseerde ik me nog niet goed wat er gebeurd was, maar de paniek was weg en ik wist dat het allemaal goed zou komen. En dat kwam het ook. Het ontslag ging niet door en na twee dagen besefte Willem wat er gebeurd was: het was God die mij aangeraakt had en mijn gebed had verhoord. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo'n geluk en liefde gevoeld als op dat moment.
"Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo'n geluk en liefde gevoeld."
Willem's leven werd totaal anders. Twijfel werd absolute zekerheid. Mijn geloof raakte in een stroomversnelling en voor hij het wist hield ik mijn eerste toespraak in de Alpha-leiding. Als iemand mij een jaar daarvoor had gezegd dat ik eens een toespraak over het geloof zou houden, dan had ik hem voor gek verklaard. Tot op de dag van vandaag is die aanraking het mooiste moment uit mijn leven en ben ik blij dat God zoveel geduld met mij heeft gehad. Op de vraag "Zou je de Alpha-cursus aan anderen aanbevelen?" kan ik alleen maar volmondig 'Ja' zeggen. Als je mijn verhaal gelezen hebt, snap je wel waarom.
Willem van Duijn
Rijnsburg